Παρουσίαση μαθήματος:

Το ρεπερτόριο που διδάσκεται στη χορωδία ενηλίκων είναι ποικίλης Ελληνικής μουσικής που προέρχεται κυρίως από το ελαφρό και παραδοσιακό τραγούδι καθώς και από γνωστές οπερέτες. Τα μαθήματα χορωδίας είναι 1 ώρα εβδομαδιαίως και η συμμετοχή στα μαθήματα είναι απολύτως ΔΩΡΕΑΝ.

«Μια χορωδία αποτελείται από πολλές φωνές, συμπεριλαμβανομένης της δικής σου και της δικής μου. Αν ο ένας μετά τον άλλο σιωπήσουν, το μόνο που θα μείνει είναι οι σολίστ. Μην αφήσεις μερικούς «φωνακλάδες» να καθορίσουν τη φύση του ήχου…» (Vera Nazarian, συγγραφέας).

Το χορωδιακό τραγούδι πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει στην παράδοση κάθε λαού, στην καθημερινότητα όλων μας, στη φωνή της παρέας, τη γιορτινή διασκέδαση, τη θρησκευτική κατάνυξη, τη συλλογική διεκδίκηση, σε στιγμές που νιώθουμε την ανάγκη να ενωθούμε με μια μικρότερη ή μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων.

Ξεκινώντας ως τελετουργικό σε χώρους δουλειάς, όπου συντόνιζε ρυθμικά τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις και δημιουργούσε ευχάριστο κλίμα, αλλά και σε χώρους θρησκευτικής λατρείας, με τα χρόνια, το χορωδιακό τραγούδι εξελίχθηκε σε ιδιαίτερη μορφή τεχνικής και τέχνης και ένα προσφιλές είδος για τους απανταχού συνθέτες.
Το παλαιότερο διασωθέν χορωδιακό ρεπερτόριο προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα, όπου πολλές φωνές μαζί τραγουδούσαν την ίδια ακριβώς μελωδία ακολουθώντας την αρχή της μονοφωνίας.

Το πολυφωνικό χορωδιακό τραγούδι (όπου κάθε φωνή τραγουδά τη δική της μελωδία, και όλες μαζί οι φωνές δημιουργούν ένα αρμονικό άκουσμα) πρωτοεμφανίστηκε και εξελίχθηκε στη Δυτική Ευρώπη κατά την περίοδο της Αναγέννησης.

Τα πρώτα δείγματα μουσικής σημειογραφίας στη Δυτική Ευρώπη εμφανίζονται με το Γρηγοριανό μέλος (μονοφωνικό άσμα που συνόδευε τη διεξαγωγή της Θείας Λειτουργίας στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία). Πολύ αργότερα, το μονοφωνικό αυτό άσμα μετεξελίσσεται σε πολυφωνικό.

Ο κύριος όγκος των μουσικών συνθέσεων από την εποχή των πρώτων μουσικών γραπτών αφορούσε τη θρησκευτική πίστη και εξυμνούσε το θεό. Το θέμα για την εκκλησία ήταν πάντοτε σε ποιο βαθμό μπορούσε να επιτρέψει την περιπλοκότητα των μουσικών κειμένων και να υπερκεράσει το θρησκευτικό μήνυμα. Από τη μια μεριά ήταν δύσκολο να λογοκριθεί το έργο των συνθετών, αφού η μουσική ήταν και ένας από τους κύριους λόγους προσέλευσης στον χώρο της Εκκλησίας, από την άλλη, όταν το μήνυμα έρχεται με 3 ή 4 διαφορετικούς τρόπους (εννοώντας τις 3 ή 4 διαφορετικές φωνές) στον πιστό, ο οποίος δεν έχει καμία μουσική ή άλλη παιδεία χάνει την απλότητά του και γίνεται δυσνόητο.

Έτσι η χορωδία κρατάει για πολύ καιρό ακόμα το μονοφωνικό της χαρακτήρα και εναλλάσσεται με πολυφωνικά σολιστικά μέρη, πριν αρχίσει τα πρώτα της πολυφωνικά βήματα.

Σημαντικοί συνθέτες έφεραν το πολυφωνικό χορωδιακό τραγούδι στο προσκήνιο και άφησαν τεράστια κληρονομιά στα μετέπειτα χρόνια αίγλης του μουσικού αυτού είδους, όπως οι Josquin des Prez (1450-1521), Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525-1594), Tomás Luis de Victoria (1548-1611).

Στην πορεία, το σώμα της χορωδίας επεκτάθηκε με τη συμμετοχή και γυναικείων φωνών, που πολλές φορές αντικαθιστούσαν τις παιδικές ελαφριές φωνές και κατηγοριοποιήθηκε ανάλογα με τη σύνθεση, το ύφος και το είδος του ρεπερτορίου της.

Έτσι έχουμε χορωδίες μικτές, ανδρικές, γυναικείες, παιδικές, τετράφωνες, τρίφωνες, οκτάφωνες, σχολικές, εκκλησιαστικές, επαγγελματικές, ερασιτεχνικές, a capella και πολλές άλλες.

Ο χαρακτήρας μιας χορωδίας καθορίζεται από τη φύση των φωνών και της ιδιοσυγκρασίας των μελών της καθώς και από τη μεταξύ τους διάδραση, αλλά η δυναμική της είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό από το απλό άθροισμα αυτών των στοιχείων.

Από τις πιο γνωστές σύγχρονες χορωδίες είναι:
«The Monteverdi choir»
«Polyphony»
«The Cardinall’s Musick»

Στα πιο δημοφιλή έργα για χορωδία όλων των εποχών συγκαταλέγονται:
«Matthäus-Passion» – J.S. Bach
«Messiah» – J.F. Haendel
«Missa Solemnis» – L.V. Beethoven
«Requiem» – W.A. Mozart
«Requiem Mass» – G. Verdi
«Missa Papae Marcelli» – Giovanni Pierluigi da Palestrina
«Carmina Burana» – C. Orff