Η είσοδος της Τζαζ Μουσικής στην Ευρώπη
Δεν είχε ακόμα τελειώσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν κυρίως στην Αγγλία και στην Γαλλία, έκανε την εμφάνισή της η τζαζ! Μια μουσική παράξενη, που ξεκίνησε από τους μαύρους της Αμερικής και έφθασε στην Ευρώπη, για να ανατρέψει μια καθιερωμένη τάξη μουσικών πραγμάτων.
Η θολή ατμόσφαιρα του πολέμου που δεν έλεγε να τελειώσει, τα αέρια νεύρων των χαρακωμάτων, που λες και είχαν περάσει σαν μια συμφορά σε όλους τους λαούς, τους κουρασμένους από την πολεμική αναμέτρηση, ήταν ευνοϊκοί παράγοντες για την εξάπλωση της Τζαζ. Όταν η «ξένη» αυτή μουσική έκανε την εμφάνισή της στην Ευρώπη, με τα ραφιναρισμένα γούστα, προκάλεσε την αγανάκτηση όλων των μουσικών. Οι καλλιτεχνικοί συνεργάτες των εφημερίδων μιλούσαν περί της «βαρβαρότητας της τζαζ», που κατέστρεψε την αρμονία των ευρωπαϊκών χορών. Η Τζαζ σε μια Ευρώπη στην οποία κυριαρχούσαν έντονα τα πάθη των φυλετικών διακρίσεων, γνωστή και ως μουσική των μαύρων, τοποθετούνταν στην ίδια μοίρα με την μαγεία ή την ανθρωποφαγία των αφρικανικών φυλών!
Εντούτοις η πραγματικότητα για την τζαζ ήταν διαφορετική. Υπερπήδησε γρήγορα όλους τους φραγμούς και οι ορχήστρες Τζαζ γρήγορα καθιερώθηκαν ως ορχήστρες χορού! Όταν το 1918 υπογράφηκε η ανακωχή του πολέμου, τρελή επιθυμία κατέλαβε τα πλήθη, να ξεχάσουν γρήγορα τις εκατόμβες των χαρακωμάτων. Και η λήθη αυτή θα μπορούσε να γίνει γρήγορα, χορεύοντας στο νέο αυτόν ρυθμό. Από τότε η Τζαζ επιβλήθηκε και έγινε γνωστή ως η μουσική του μεσοπολέμου! Βεβαίως τότε την ονόμαζαν μεταπολεμική μουσική, καθώς δεν γνώριζαν την έλευση του επόμενου Ευρωπαϊκού πολέμου, που ονομάσθηκε Δεύτερος Παγκόσμιος.
Έτσι αφού η πρώτη έκπληξη των Ευρωπαίων για το νέο αυτό είδος ξεπεράστηκε, άρχισε σιγά σιγά να γίνονται οι πρώτες έρευνες για να καθορισθεί η καταγωγή της. Και που φυσικά ήταν από τις Η.Π.Α., όταν το 1914 περίπου, πρωτακούσθηκε με αυτή την ερμηνεία, μια μελωδία που ήταν γνωστή στους αφροαμερικάνους από τα μοτίβα της θρησκευτικής τους μουσικής (γκόσπελς), αλλά παιγμένη με έναν τρόπο διαφορετικό. Με αφροαμερικάνικη θρησκευτική καταγωγή λοιπόν και η Τζαζ, που κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά γιατί ονομάσθηκε έτσι, περιλαμβάνει δύο ομάδες οργάνων. Το μελωδικό τμήμα που αποτελείται από τρομπέτες, τρομπόνια, σαξόφωνα, κλαρινέτα, κάποτε δε και βιολιά. Το ρυθμικό τμήμα που έχει ως έδρα το πιάνο, προσθέτοντας σ’ αυτό ένα έγχορδο όπως το κόντρα μπάσο, κιθάρα ή ακόμα και μπάντζο.
Με μικρές παραλλαγές από την Τζαζ των μαύρων, γεννήθηκε η λεγόμενη Αμερικάνικη Τζαζ που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Η αμερικάνικη δισκογραφική βιομηχανία ήταν ο κύριος παράγοντας εξάπλωσης της Αμερικάνικης Τζαζ, που βρίσκοντας κενό χώρο και στα χορευτικά, δημιούργησε τον μεσοπόλεμο ένα στυλ χορού που ονομάστηκε «Στυλ Χοτ».
Μόλις μερικά χρόνια αργότερα, η Τζαζ εισήγαγε έναν νεωτερισμό όπου ο εκτελεστής δεν δεσμεύεται από τις νότες, αλλά αυτοσχεδιάζει, παρεμβάλλοντας στοιχεία δικής τους έμπνευσης! Αυτό συνέβη το 1926 στο Σικάγο για πρώτη φορά από τον Λούι Άμστρονγκ και την τρομπέτα του, γι’ αυτό και δικαίως ονομάσθηκε ο «βασιλιάς της Χοτ»! Στην Ευρώπη έφθασε όμως το 1930. Το καλοκαίρι του 1933 ο Ντιουκ Έλινγκτον έδωσε στο Παρίσι δύο μεγαλειώδη κονσέρτα που βοήθησαν στην εξάπλωση της Τζαζ στην Ευρώπη. Το ίδιο έκανε και ένα χρόνο αργότερα ο Άρμστρονγκ. Η τρέλα που προκλήθηκε στην Αγγλία και στην Γαλλία την εποχή του μεσοπολέμου, περιορίστηκε στην Γερμανία καθώς ήταν μουσική που δεν ήταν φυλετικά καθαρή, σύμφωνα με τα προστάγματα της Ναζιστικής εποχής.
Στοιχείο προφανές που θα πρέπει όμως να σημειωθεί καθώς διαφεύγει, είναι ότι η μουσική Τζαζ είναι η μόνη, όπου ο εκτελεστής μουσικός είναι ταυτόχρονα και ο συνθέτης και μάλιστα την ίδια χρονική στιγμή που το κομμάτι αποδίδεται στον κόσμο…
Επικοινωνήστε με το Ωδείο Όπερα Αθηνών στο τηλέφωνο 210 8678239 ή συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα και θα σας καλέσουμε για να συζητήσουμε οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεστε